Sena
New member
Plakta VG Ne Demek? – Mükemmel Sesin Peşinde Bir Forum Macerası
Bir gün arkadaş grubuyla oturuyorsun, biri yeni aldığı plakla övünüyor:
> “Abi bu VG+ çıktı ya, resmen antika bulmuşum!”
Sen de orada kalakalıyorsun. VG mi? Vücut geliştirme mi? Vantilatör gücü mü? Yoksa “Vay Güzelmiş”in kısaltması mı? İşte tam bu noktada forumun sihirli dünyası devreye giriyor. Çünkü müzik meraklılarının forumlarında “VG” sadece iki harf değil; koleksiyon dünyasının hem kutsal hem lanetli terimlerinden biri.
---
VG: Very Good, Ama O Kadar da “Very” Değil
Plak dünyasında “VG” aslında Very Good anlamına gelir. Ancak sakın ola ki “çok iyi” diye sevinme. Çünkü plak koleksiyonerlerinin dilinde bu, “eh işte, çalıyor ama biraz gürültülü” demektir.
Biraz cızırtı vardır, belki birkaç çizik, kapağında bir iki köşesi yıpranmıştır. Yani VG bir plak seni dans ettirir ama arada bir kulağının ucundan “czzzt” diye geçer.
Kısacası:
- Mint (M): Sanki fabrikadan yeni çıkmış gibi.
- Near Mint (NM): Yeniye yakın, el değmemiş neredeyse.
- Very Good Plus (VG+): Gayet iyi, ufak kusurları affedilebilir.
- Very Good (VG): Çalınır ama plak cızırdar.
- Good (G): “İyi” yazıyor ama genelde kötü.
- Poor (P): Duvara tablo niyetine as gitsin.
---
Kadınların Empatik Yaklaşımı vs. Erkeklerin Stratejik Yaklaşımı
Bir kadın koleksiyoncu VG bir plağı eline alırsa genelde şöyle der:
> “Bu plak çok çalınmış belli, biri yıllarca dinlemiş. Belki bir aşk hikâyesi var bunun içinde…”
Kadınlar genelde plağın geçmişine, hikâyesine, ruhuna bakar. Empati kurar. Plak onlar için sadece bir müzik aracı değil, bir zaman kapsülüdür.
Erkek koleksiyoncuya gelirsek, olay tamamen stratejik bir pazarlığa döner:
> “VG diyorsun ama ben bunu VG+ sayarım, %15 indirim yaparsan alırım.”
Onlar çizik sayar, etiket kontrol eder, katalog referansına bakar. Yani erkeklerin dünyasında VG teknik bir puandır; kadınların dünyasında ise duygusal bir bağ.
Ama tabii ki herkes aynı değil. Forumda bir kullanıcı vardı, adını “KulağıKütahya” koymuştu. Her plağı kulağını dayayıp dinler, sonra şöyle yazardı:
> “VG falan değil bu, bence VG- ama sesi öyle nostaljik ki, ağlattı.”
> İşte o an forumda 20 yorum gelir: kimisi destekler, kimisi dalga geçer, ama herkesin kalbinde bir “plak romantizmi” yeşerir.
---
VG Plağın Sosyolojisi: İnsan Gibi Kusurlu Ama Gerçek
Aslında VG derecelendirmesi biraz da hayata benzer. Hepimiz “Mint” olmak isteriz ama çoğumuzun yüzeyinde çizikler vardır.
Bir VG plak, dinledikçe güzelleşen insan ilişkilerine benzer. İlk başta “keşke daha iyisini bulsaydım” dersin, ama sonra o küçük cızırtılar birer karakter haline gelir.
Peki hiç düşündünüz mü:
Bir plağın çizikleri aslında onun yaşanmışlıklarıysa, bizim hatalarımız da karakterimizin bir parçası değil mi?
VG plağı çöpe atmak mı gerekir, yoksa geçmişine saygı duyup onu dinlemeye devam mı etmeli?
Forumun en bilge üyesi “AnalogAmca” şöyle derdi:
> “O cızırtılar, müziğin geçmişle yaptığı sohbetlerdir.”
---
Gerçek Koleksiyoncuların VG Stratejisi
Gerçek koleksiyoncular için VG bazen bir fırsattır. Çünkü:
- VG plaklar daha ucuzdur.
- Çoğu zaman ses kalitesi beklenenden iyidir.
- Kapak yıpranmış olabilir ama içindeki kayıt tarihi bir değere sahiptir.
Bazıları ise “VG görünce koş!” der. Çünkü her satıcının “VG” anlayışı farklıdır.
Birinin “VG”si diğerinin “VG+”ıdır. Kısacası, bu iş biraz güven ve deneyim meselesidir.
O yüzden koleksiyoncular forumlarda uzun tartışmalara girer:
> “Abi bu Discogs standardına göre VG değil, G+ bu!”
> “Senin iğne çok eski, o yüzden kötü çalıyor olabilir.”
> “Plak yıkama sıvısı kullan, VG birden NM olur!”
Bu sohbetler bazen bir diplomasi krizi kadar karmaşık olur. Ama sonunda herkes müziğe döner. Çünkü müzik, bütün derecelendirmeleri unutturur.
---
Kadınlar Mars’tan, Erkekler Gramofondan
Plak forumlarında cinsiyet rolleri ilginçtir.
Kadınlar genellikle “dinleme atmosferine” odaklanır:
> “Loş ışık, bir kadeh şarap, hafif cızırtı... işte plak böyle dinlenir.”
Erkekler ise teknik detaylara gömülür:
> “Ton kolunun açısı 23.5 derece olmalı, yoksa bass dengesi bozulur.”
Ama sonra bir mucize olur: o plak çalar, herkes aynı melodide buluşur.
Çünkü müzik ne empati tanır ne strateji; sadece ruhu hizalar.
---
VG’nin Ötesi: Mükemmelliği Bozan Güzellik
Mükemmel plak arayışı aslında sonsuz bir döngüdür.
Mint bulursun, ama çalmaya kıyamazsın.
VG bulursun, çalarsın ve “işte gerçek ses bu” dersin.
Belki de hayatın sırrı buradadır: Mükemmellik sıkıcıdır.
Biraz cızırtı, biraz çatlak, biraz anı… İşte o zaman her şey anlam kazanır.
---
Son Söz: Cızırtıyı Kucakla
Plakta VG, “kusurlu ama değerli” demektir.
Aynı insanlar gibi.
Biraz çizik, biraz hikâye, ama hâlâ dinlemeye değer.
Bir gün elinize bir VG plak geçtiğinde onu yargılamayın.
Belki o çizik, 1982’de birinin dans ederken bıraktığı hatıradır.
Belki de bir aşkın yankısıdır.
Sorun kendinize:
> “Ben bu cızırtıları susturmak mı isterim, yoksa onlarla dans mı ederim?”
Çünkü gerçek müzik, sessizlikten değil; yaşanmışlıktan doğar.
Bir gün arkadaş grubuyla oturuyorsun, biri yeni aldığı plakla övünüyor:
> “Abi bu VG+ çıktı ya, resmen antika bulmuşum!”
Sen de orada kalakalıyorsun. VG mi? Vücut geliştirme mi? Vantilatör gücü mü? Yoksa “Vay Güzelmiş”in kısaltması mı? İşte tam bu noktada forumun sihirli dünyası devreye giriyor. Çünkü müzik meraklılarının forumlarında “VG” sadece iki harf değil; koleksiyon dünyasının hem kutsal hem lanetli terimlerinden biri.
---
VG: Very Good, Ama O Kadar da “Very” Değil
Plak dünyasında “VG” aslında Very Good anlamına gelir. Ancak sakın ola ki “çok iyi” diye sevinme. Çünkü plak koleksiyonerlerinin dilinde bu, “eh işte, çalıyor ama biraz gürültülü” demektir.
Biraz cızırtı vardır, belki birkaç çizik, kapağında bir iki köşesi yıpranmıştır. Yani VG bir plak seni dans ettirir ama arada bir kulağının ucundan “czzzt” diye geçer.
Kısacası:
- Mint (M): Sanki fabrikadan yeni çıkmış gibi.
- Near Mint (NM): Yeniye yakın, el değmemiş neredeyse.
- Very Good Plus (VG+): Gayet iyi, ufak kusurları affedilebilir.
- Very Good (VG): Çalınır ama plak cızırdar.
- Good (G): “İyi” yazıyor ama genelde kötü.
- Poor (P): Duvara tablo niyetine as gitsin.
---
Kadınların Empatik Yaklaşımı vs. Erkeklerin Stratejik Yaklaşımı
Bir kadın koleksiyoncu VG bir plağı eline alırsa genelde şöyle der:
> “Bu plak çok çalınmış belli, biri yıllarca dinlemiş. Belki bir aşk hikâyesi var bunun içinde…”
Kadınlar genelde plağın geçmişine, hikâyesine, ruhuna bakar. Empati kurar. Plak onlar için sadece bir müzik aracı değil, bir zaman kapsülüdür.
Erkek koleksiyoncuya gelirsek, olay tamamen stratejik bir pazarlığa döner:
> “VG diyorsun ama ben bunu VG+ sayarım, %15 indirim yaparsan alırım.”
Onlar çizik sayar, etiket kontrol eder, katalog referansına bakar. Yani erkeklerin dünyasında VG teknik bir puandır; kadınların dünyasında ise duygusal bir bağ.
Ama tabii ki herkes aynı değil. Forumda bir kullanıcı vardı, adını “KulağıKütahya” koymuştu. Her plağı kulağını dayayıp dinler, sonra şöyle yazardı:
> “VG falan değil bu, bence VG- ama sesi öyle nostaljik ki, ağlattı.”
> İşte o an forumda 20 yorum gelir: kimisi destekler, kimisi dalga geçer, ama herkesin kalbinde bir “plak romantizmi” yeşerir.
---
VG Plağın Sosyolojisi: İnsan Gibi Kusurlu Ama Gerçek
Aslında VG derecelendirmesi biraz da hayata benzer. Hepimiz “Mint” olmak isteriz ama çoğumuzun yüzeyinde çizikler vardır.
Bir VG plak, dinledikçe güzelleşen insan ilişkilerine benzer. İlk başta “keşke daha iyisini bulsaydım” dersin, ama sonra o küçük cızırtılar birer karakter haline gelir.
Peki hiç düşündünüz mü:
Bir plağın çizikleri aslında onun yaşanmışlıklarıysa, bizim hatalarımız da karakterimizin bir parçası değil mi?
VG plağı çöpe atmak mı gerekir, yoksa geçmişine saygı duyup onu dinlemeye devam mı etmeli?
Forumun en bilge üyesi “AnalogAmca” şöyle derdi:
> “O cızırtılar, müziğin geçmişle yaptığı sohbetlerdir.”
---
Gerçek Koleksiyoncuların VG Stratejisi
Gerçek koleksiyoncular için VG bazen bir fırsattır. Çünkü:
- VG plaklar daha ucuzdur.
- Çoğu zaman ses kalitesi beklenenden iyidir.
- Kapak yıpranmış olabilir ama içindeki kayıt tarihi bir değere sahiptir.
Bazıları ise “VG görünce koş!” der. Çünkü her satıcının “VG” anlayışı farklıdır.
Birinin “VG”si diğerinin “VG+”ıdır. Kısacası, bu iş biraz güven ve deneyim meselesidir.
O yüzden koleksiyoncular forumlarda uzun tartışmalara girer:
> “Abi bu Discogs standardına göre VG değil, G+ bu!”
> “Senin iğne çok eski, o yüzden kötü çalıyor olabilir.”
> “Plak yıkama sıvısı kullan, VG birden NM olur!”
Bu sohbetler bazen bir diplomasi krizi kadar karmaşık olur. Ama sonunda herkes müziğe döner. Çünkü müzik, bütün derecelendirmeleri unutturur.
---
Kadınlar Mars’tan, Erkekler Gramofondan
Plak forumlarında cinsiyet rolleri ilginçtir.
Kadınlar genellikle “dinleme atmosferine” odaklanır:
> “Loş ışık, bir kadeh şarap, hafif cızırtı... işte plak böyle dinlenir.”
Erkekler ise teknik detaylara gömülür:
> “Ton kolunun açısı 23.5 derece olmalı, yoksa bass dengesi bozulur.”
Ama sonra bir mucize olur: o plak çalar, herkes aynı melodide buluşur.
Çünkü müzik ne empati tanır ne strateji; sadece ruhu hizalar.
---
VG’nin Ötesi: Mükemmelliği Bozan Güzellik
Mükemmel plak arayışı aslında sonsuz bir döngüdür.
Mint bulursun, ama çalmaya kıyamazsın.
VG bulursun, çalarsın ve “işte gerçek ses bu” dersin.
Belki de hayatın sırrı buradadır: Mükemmellik sıkıcıdır.
Biraz cızırtı, biraz çatlak, biraz anı… İşte o zaman her şey anlam kazanır.
---
Son Söz: Cızırtıyı Kucakla
Plakta VG, “kusurlu ama değerli” demektir.
Aynı insanlar gibi.
Biraz çizik, biraz hikâye, ama hâlâ dinlemeye değer.
Bir gün elinize bir VG plak geçtiğinde onu yargılamayın.
Belki o çizik, 1982’de birinin dans ederken bıraktığı hatıradır.
Belki de bir aşkın yankısıdır.
Sorun kendinize:
> “Ben bu cızırtıları susturmak mı isterim, yoksa onlarla dans mı ederim?”
Çünkü gerçek müzik, sessizlikten değil; yaşanmışlıktan doğar.