Her ailenin; çocuklarının memnun, başarılı ve refah düzeyi yüksek bir hayat sürmesini istemesi doğal bir durumdur. Ebeveynler kimi vakit farkında olmadıkları mükemmeliyetçi yaklaşımlarla çocuklarının gelişmeninde tasaya sebep olmakta ve onun tüm hayatını etkileyebilecek izler bırakabilmekteler. Eğitmen ve Müellif Feza Karakaş ebeveyn mükemmeliyetçiliğini ve çocukların hayatındaki tesirlerini deklare etti.
Bir çocuğun muvaffakiyetini ve memnunluğunu etkileyen birden çok sebep vardır ve ebeveyn çocuk münasebeti de bunlardan biridir. Ebeveynler çocuklarının güzel hayat kurallarına sahip olmaları için onları başarılı ve çalışkan olmaya teşvik ederken vakit zaman mükemmeliyetçi yaklaşımlarla korku oluşturabiliyorlar. Eğitmen ve Muharrir Feza Karakaş ebeveynlerin mükemmeliyetçi davranışlarının çocukları üzerine tesirlerini şöyle deklare etti:
Mükemmeliyetçi yaklaşımların çocuklara tesirleri
Farkında olarak yahut olmayarak çocuklarına mükemmeliyetçi davranışlarla yaklaşan ebeveynler, çocukları üzerinde yüksek tasa oluşturabiliyorlar. Birden fazla vakit çocuklarının yeterliliği ve memnun olması için bu biçimde davrandığını düşünen ebeveynler; çocuklarına kendilerince ülkü mesleği seçme, okul hayatında her vakit yüksek notlar alması gerektiğini düşünme, çocuklarından her vakit uslu olmasını isteme üzere eğilimlerde olabiliyorlar. Buna maruz kalan çocuklar ekseriyetle başarıyı dışarıda aramaya ve başarılı olmadıklarında kendilerini kıymetsiz hissetmeye başlayabiliyorlar. Toplumda saygın olduğu sebebi öne sürülerek çeşitli meslek, hobi, okullara yönlendirilen çocuklar kendi yetenek ve doğal eğilimlerinden uzaklaşabiliyor ve hudutlarına girilmiş biçimde hissedebiliyorlar. Çocuklar kendileri olduklarında kabul edilmeyecekleri endişesiyle aileye öfke duymaya, sır sakalamaya, utanç duymaya başlayabiliyor ve kendi özerkliğini bulma, kendini gerçekleştirme fırsatından uzaklaşabiliyorlar.
Ebeveynlerin mükemmeliyetçi olmalarının sebepleri
bir fazlaca ebeveyn endişeden motive olmaktadır. Çocuğunun yeterli bir hayat sürememesi, ileride daha uygun fırsatlara sahip olamaması korkusu birfazlaca aileyi kendince tedbirler almaya ve çocuk üzerinde baskı oluşturmaya itebiliyor. kimi vakit de ebeveynler bu endişeleri kendi ailelerinde ve yetiştikleri toplumdan öğrenmiş olabiliyorlar. Toplumsal statünün hayli değerli olduğu, bireylerin buna bakılırsa kıymet gördüğü bir etrafta büyüyen ebeveyn kendince çocuğunu da müdafaaya ve onu buna bakılırsa programlamaya çalışabiliyor. Çocuklarının harika olmayacağı korkusuna sahip bir ebeveyn, kendi ailesinden devraldığı endişeleri çocuklarına aktarıyor olabilir.
Ebeveynlere burada düşen misyon
Çocuklarından kusursuz olmalarını bekleyen ve aksinin olmasından korkan bir ebeveyn aslında bunu kimin için istediğini düşünmeli. Kendi memnunlukları için mi, toplumda kabul görmek için mi yoksa nitekim çocuklarının keyifli olması için mi bu istekler arasındaler? Aileler kendi istekleri doğrultusunda çocuklarının sonlarına girmemeye itina göstermeli. Çocuklar hayatlarında kendilerini gerçekleştirme konusunda doğal bir biçimde ilerleyeceklerdir, aileler bu mevzuda onları desteklemeli ve kendi ülkü tablolarına uymaya onları zorlamamalı. Çocukları yetiştirirken ebeveynlerin davranışları çocuklara model olmakta bu sebeple aileler davranışlarının kuşaktan nesile aktarıldığının şuurunda olmalı. Burada ailelerin çocuklarına gerçek muvaffakiyetin, mutluluğun çocuğunun ortasında her vakit olan bir bedel olduğunu anlatmaları, özlerine uygun yaşamasına şahitlik etmeleri çocuklarını da kendilerini de keyifli edecektir ve daha doyumlu bir hayata kapı açacaktır.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı
Bir çocuğun muvaffakiyetini ve memnunluğunu etkileyen birden çok sebep vardır ve ebeveyn çocuk münasebeti de bunlardan biridir. Ebeveynler çocuklarının güzel hayat kurallarına sahip olmaları için onları başarılı ve çalışkan olmaya teşvik ederken vakit zaman mükemmeliyetçi yaklaşımlarla korku oluşturabiliyorlar. Eğitmen ve Muharrir Feza Karakaş ebeveynlerin mükemmeliyetçi davranışlarının çocukları üzerine tesirlerini şöyle deklare etti:
Mükemmeliyetçi yaklaşımların çocuklara tesirleri
Farkında olarak yahut olmayarak çocuklarına mükemmeliyetçi davranışlarla yaklaşan ebeveynler, çocukları üzerinde yüksek tasa oluşturabiliyorlar. Birden fazla vakit çocuklarının yeterliliği ve memnun olması için bu biçimde davrandığını düşünen ebeveynler; çocuklarına kendilerince ülkü mesleği seçme, okul hayatında her vakit yüksek notlar alması gerektiğini düşünme, çocuklarından her vakit uslu olmasını isteme üzere eğilimlerde olabiliyorlar. Buna maruz kalan çocuklar ekseriyetle başarıyı dışarıda aramaya ve başarılı olmadıklarında kendilerini kıymetsiz hissetmeye başlayabiliyorlar. Toplumda saygın olduğu sebebi öne sürülerek çeşitli meslek, hobi, okullara yönlendirilen çocuklar kendi yetenek ve doğal eğilimlerinden uzaklaşabiliyor ve hudutlarına girilmiş biçimde hissedebiliyorlar. Çocuklar kendileri olduklarında kabul edilmeyecekleri endişesiyle aileye öfke duymaya, sır sakalamaya, utanç duymaya başlayabiliyor ve kendi özerkliğini bulma, kendini gerçekleştirme fırsatından uzaklaşabiliyorlar.
Ebeveynlerin mükemmeliyetçi olmalarının sebepleri
bir fazlaca ebeveyn endişeden motive olmaktadır. Çocuğunun yeterli bir hayat sürememesi, ileride daha uygun fırsatlara sahip olamaması korkusu birfazlaca aileyi kendince tedbirler almaya ve çocuk üzerinde baskı oluşturmaya itebiliyor. kimi vakit de ebeveynler bu endişeleri kendi ailelerinde ve yetiştikleri toplumdan öğrenmiş olabiliyorlar. Toplumsal statünün hayli değerli olduğu, bireylerin buna bakılırsa kıymet gördüğü bir etrafta büyüyen ebeveyn kendince çocuğunu da müdafaaya ve onu buna bakılırsa programlamaya çalışabiliyor. Çocuklarının harika olmayacağı korkusuna sahip bir ebeveyn, kendi ailesinden devraldığı endişeleri çocuklarına aktarıyor olabilir.
Ebeveynlere burada düşen misyon
Çocuklarından kusursuz olmalarını bekleyen ve aksinin olmasından korkan bir ebeveyn aslında bunu kimin için istediğini düşünmeli. Kendi memnunlukları için mi, toplumda kabul görmek için mi yoksa nitekim çocuklarının keyifli olması için mi bu istekler arasındaler? Aileler kendi istekleri doğrultusunda çocuklarının sonlarına girmemeye itina göstermeli. Çocuklar hayatlarında kendilerini gerçekleştirme konusunda doğal bir biçimde ilerleyeceklerdir, aileler bu mevzuda onları desteklemeli ve kendi ülkü tablolarına uymaya onları zorlamamalı. Çocukları yetiştirirken ebeveynlerin davranışları çocuklara model olmakta bu sebeple aileler davranışlarının kuşaktan nesile aktarıldığının şuurunda olmalı. Burada ailelerin çocuklarına gerçek muvaffakiyetin, mutluluğun çocuğunun ortasında her vakit olan bir bedel olduğunu anlatmaları, özlerine uygun yaşamasına şahitlik etmeleri çocuklarını da kendilerini de keyifli edecektir ve daha doyumlu bir hayata kapı açacaktır.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı